เมื่อเรากล่าวถึงการพัฒนาคุณภาพ เป้าหมายหลักคือการสร้างคุณภาพ และความปลอดภัยให้กับผู้ป่วย ผู้รับบริการ หน่วยงาน องค์กร ชุมชน และตนเอง นี่คือเป้าหมายหลักที่สร้างความยั่งยืนให้กับกระบวนการการพัฒนาคุณภาพ แต่ทว่าการพัฒนาคุณภาพทุกวันนี้ เราอาจต้องย้อนกลับมาถามตนเองว่า ทุกวันนี้เราให้บริการแก่ผู้รับบริการ/การพัฒนาคุณภาพให้กับใคร...? ตัวของเรา หรือ ผู้ป่วย คำถามแบบนี้อาจจะดูแรงครับ แต่ทว่าก็สามารถพอจะช่วยกระตุกให้เรากลับมามองตนเองว่า เรากำลังพัฒนาคุณภาพเพื่อใคร แนวคิดหลักของการพัฒนาคุณภาพ HA หนึ่งในสามข้อที่สำคัญ คือ การยึดผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง นั่นหมายความว่าเวลาที่เราจะพัฒนาคุณภาพ หรือจัดกระบวนการการดูแลผู้ป่วย เราต้องมองไปที่ผู้ป่วยว่าสิ่งที่เรากำลังลงมือทำนั้นสามารถตอบสนองต่อความต้องการ และความคาดหวังของผู้ป่วยหรือไม่ โดยยึดหลักในสิ่งที่เป็นไปได้ และได้ตามมาตรฐาน ตามบริบทที่เราเป็น นั่นคือ บริบทที่เป็น
- โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล
- โรงพยาบาลชุมชน
- โรงพยาบาลทั่วไป
- โรงพยาบาลศูนย์
- โรงพยาบาลมหาวิทยาลัย
ซึ้งแต่ละองค์กรก็มีบทบาท และศักยภาพที่แตกต่างกันในการให้การดูแลหรือให้บริการผู้ป่วย แต่ทว่าในแต่ละที่นั้นต่างมีจุดร่วมกันที่บ่งบอกว่าเรากำลังพัฒนาคุณภาพ และความปลอดภัยให้กับผู้ป่วยนั่นคือ
- ความเสี่ยงสำคัญ ปัญหาสำคัญได้รับการแก้ไขให้เกิดมาตรการในการแก้ไข หรือปรับปรุงกระบวนการการดูแลผู้ป่วยอย่างเป็นรูปธรรม นั่นคือการใช้แนวคิด HFE หรือ Human Factor Engineering (ก่ารปรับสภาพแวดล้อมการทำงานที่เอื้อต่อการทำงาน) การนำแนวคิดการสร้าง CQI หรือ นวัตกรรมมาเป็นตัวช่วยในการพัฒนา มากกว่าที่เราจะใช้คำว่า " ทบทวน ทบทวน และทบทวน " ซึ้งไม่สามารถจับต้องได้ และมองไม่เห็นความยั่งยืน
- เรามีแนวคิดในการแก้ไขปัญหา หรือความเสี่ยงอย่างไร เราแก้ไขที่ตัวบบุคคล หรือแก้ไขที่ระบบ ถ้าเราแก้ไขที่ระบบ เราจะมองเห็นโอกาสพัฒนามากมาย และที่สำคัญเราได้รับรู้ว่าแท้จริงสิ่งที่เกิดขึ้นมีสาเหตุด้วยกันทั้งสิ้น เพียงแต่เราต้องให้ความสำคัญกับระบบมากกว่าตัวบุคคลในการแก้ไขความเสี่ยงหรือปัญหาที่เกิดขึ้น เพราะเมื่อเรามองที่ตัวบบุคคล (ซึ้งเป็นวิธีที่ง่ายกว่า และคิดว่าสามารถแก้ไขปัญหาหรือความเสี่ยงได้ ) นั่นคือเรากำลังพัฒนาคุณภาพเพื่อตัวเรา มิใช่เพื่อผู้รับบริการ
- เราค้นหาความเสี่ยงเชิงรุกกันมากน้อยเพียงใด เช่น การเดิน Round ,การทำ 12 กิจกรรมทบทวน , Safety Brief , Leadership Walk round เป็นต้น เหล่านี้คือแนวคิดของการค้นหาความเชิงรุก มากกว่าที่เราจะคอยตั้งรับคือใบรายงานเหตุการณ์ หรือ Incident report ความเสี่ยงเหล่านี้เป็นความเสี่ยงที่สร้างผลกระทบให้ผู้ป่วย ผู้รับบริการไปแล้วก็ขึ้นกับว่ามีความรุนแรงมากน้อยเพียงใด
- การทำ 12 กิจกรรมทบทวนคือเครื่องมือที่สำคัญที่ทำให้เราสามารถดักจับปัญหา หรือความเสี่ยงที่ไม่ว่าจะอยู่ขั้นไหน 1,2,3 หรือมากกว่า การทำ 12 กิจกรรมยังคงต้องดำเนินการอย่างต่อเนื่อง ตามบริบท ตามสภาพที่เป็นจริงขององค์กรนั้นๆ ลองย้อนกลับถามตนเองดูครับว่าเราทำ 12 กิจกรรมทบทวนกันบ่อยเพียงใด ถ้าตอบว่าเราทำกันอย่างต่อเนื่องและยั่งยืน นั่นคือเรากำลังทำเพื่อผู้ป่วยของเราครับ
- มิติคุณภาพ ต่างๆ ที่มีอยู่ไม่ว่าจะเป็น การเข้าถึง ความปลอดภัย การดูแลต่อเนื่อง และอื่นๆนั้น เวลาที่จะกำหนดกระบวนการ หรือแก้ไขกระบวนในการดูแลผู้ป่วย เรานำมิติคุณภาพมาช่วยในการกำหนดสิ่งที่เราจะพัฒนาให้ชัดเจนมากขึ้นหรือไม่ ลองถามตนเองดูครับว่าเราได้นำมาใช้บ่อย หรือมากน้อยเพียงใด...?
โดย สุรเดช ศรีอังกูร ( Suradet Sriangkoon)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น